یک آخر هفته آرام رو گذروندم. از اون آخر هفته های مطلوب. هایلایتهای این آخر هفته چی بود؟
پنجشنبه پیاده روی دلنشینی رفتم و پادکست ترور جان اف کندی از راوکست رو گوش کردم.
عصر رفتیم خیابون گردی. از جلوی ناتلی سهروردی رد شدم و دیدم اطلاعیه زده که نیروی کار میخواد. یکی از رویاهای من همیشه کار کردن توی قنادی بوده. داشتم فکر میکردم اینکه آدم توی قنادی کار کنه چقدر زندگیش با شغل الان من متفاوت میشه. شاید حقوق کمتری بگیره ولی شادتر و آسوده تر زندگی نمیکنه؟
از خیابون گردی که برگشتم انار خوردم و نشستم تا دیروقت توی کانالهای تلویزیون چرخیدم.
امروز صبح با کپسول وین اسپرسو درست کردم و نشستم برای هدف های جدیدم برنامه ریزی کردم. حالا اینکه چقدر عملی بشه دیگه خدا داند.
چون نشد لورنس عربستان رو بببنم، یه کمی از فیلم ملکه صحرا رو دیدم. خیلی هالیوودی بود به نظرم ولی بد نبود و باید کاملش رو ببینم. فیلم راجع به زندگی گرترود بل است، یکی از مهمترین طراحان خاورمیانه جدید. تاریخ هم خونده. اغلب سیاستمداران بزرگ دنیا تاریخ خوندن.
یه برنامه روزانه خوب برای فردا نوشتم. البته یه جلسه خوب هم توی اداره هست که بدم نمیاد شرکت کنم. هرکدومشون پیش بیاد خوبه.
الان دارم آخر هفته رو در حالی به پایان میرسونم که دو تا غذا واسه طول هفته داریم، کیفم حاضره، اطلاعاتی که میخوام روی فلش ریخته ام، اشتراک فیدی پلاسم رو تمدید کرده ام، یک قدم به هدفی که دارم نزدیک تر شده ام، همین الان یه نارنگی خورده ام و الان باید گوشیم رو بزنم به شارژ و برم کتاب بخونم. چی؟ مصاحبه حمید شوکت با محسن رضوانی.
دیروز اپیزود کبری سعیدی از رادیو تراژدی رو گوش میکردم. چه تلخ بود. با حال و روز منم تطابق داشت. زندگی به بعضی ها خیلی سخت میگیره. ولی این سمج بودن و ناامید نشدنه که آدم رو نجات میده. هرچند من شخصا آدم ناامید نشویی نیستم. چاوشی میگه: پناه می‌بردم به ناامید شدن. منم همینطورم.
مهرجویی کشته شده؟ خیلی هولناکه. یعنی سناریوی قتل‌های زنجیره‌ای داره تکرار میشه؟ من هنوز یکی از بدترین چیزهایی که در زندگیم دیده ام فیلم بازجویی همسر امامیه. هنوز کابوسش رو میبینم.
.
دلم یه مانتوی جین خوش دوخت و خوش رنگ میخواد.