وقتی پادکست رادیو مرز رو گوش میدم یه نکته به نظرم خیلی مشهوده؛ اینکه آدما اونقدر که از حرف و قضاوت دیگران راجع به مشکلش یا تفاوتشان آزار میبینن، از خود اون مشکل با تفاوت آزار نمیبینن. واقعا برام سواله چرا اینقدر آدما به همدیگه کار دارن؟
.
فیلم you hurt my feelings رو تا آخرش دیدم. ساده و روون بود ولی گره داستان خیلی بیخودی بود. شایدم چون اونا تعارف توی فرهنگشون ندارن، این مساله براشون بغرنجه.
.
امروز صبح فندق مزمز خریدم. خیلی خیلی خوشمزه بود.
.
اداره به مناسبت روز زن دو روز مرخصی تشویقی به خانوما داده. سه شنبه و چهارشنبه رو مرخصی بگیرم؟
.
حرف زدن با بعضی آدما بهم اضطراب میده.
.
من وقتی رانندگی آدما رو میبینم از اینکه باید با همین آدما توی جامعه تعامل داشته باشم وحشت میکنم. بی قانونی، پررویی، کم هوشی، خودخواهی و ...
وای چقدر امروز خوابیدم.
دیشب نه خوابیدم و صبح حدود هفت بیدار شدم یعنی ده ساعت. بعد یه کمی دور خودم چرخیدم و نشستم یه کمی مصاحبه حمید شوکت با مهدی خانبابا تهرانی خوندم. از شکنجه های زندان بعد از کودتا گفته بود. کلا به ژانر یادداشت های زندان علاقه زیادی دارم. البته این دوز خشونتش زیاد بود. برای من یادداشت‌های زندان از حیث اینکه یه آدم در اون شرایط که طبیعتا تنهایی و مواجهه با خود رو داره، چطور زندگی روزمره اش رو میگذرونه جالب تره تا اینکه از شکنجه حرف بزنه. حالا این وسط اینم بگم که توی پادکست کتابگرد میدیدم یه قسمتی مصاحبه با یه آقایی بود به اسم معمار (همچین اسمی، دقیق یادم نیست) یعد در توضیحش نوشته بود برای زندان‌ها کتاب جمع میکنه،،من فکر میکردم فاز خیریه و اینا داره و گوش نداده بودم چون اصولا با سیستماتیک شدن خیریه ها مشکل دارم و به نظرم به راهی برای فساد و ارضای امیال فردی تبدیل میشن تا کار خیر، حالا خلاصه اینو گوش نمیگردم. بعد دیروز با یه کتابی آشنا شدم که روی اینترنت منتشر شده به اسم فرصت مطالعاتی اوین و یادداشت های همین آقای معمار از دوران زندانی بودنشه. نشستم خوندم و چقدر خوشم اومد. کلی کتاب خونده بود توی این دوره و یه کتاب هم ترجمه کرده بود و اصلا اینقدر کتابش خوب بود و فضا رو خوب توصیف کرده بود که هوس کردم زندانی بشم و بشینم راحت مطالعه کنم. بعد دیگه رفتم اون اپیزود رو هم گوش کردم و توضیح همین مساله بود که بعد از آزادی از زندان،،تصمیم می‌گیرد کتاب جمع کنه برای کتابخونه های زندان ها.
حالا داشتم از خواب میگفتم.
دوباره یازده صبح خوابیدم تا یازده و نیم.
بعد پاشدم رفتم مسجد (واقعا به زور رفتم و حوصله نداشتم ولی خب تا الان تنها کار مفید امروزم همین بوده)
دوباره هم از سه تا سه و نیم خوابیدم.
من کلا آدم کم خوابی ام و برام عجیبه که امروز میخوابم.
.
این مدت قانون دیدن فیلم کریسمسی در ایام کریسمس رو اجرا گردم و فیلم last christmas رو دیدم. خوب و شاد و گرم بود. برام سواله که چرا ما ژانر فیلم نوروزی نداریم؟ با اون همه مراسم های شاد و خانوادگی نوروز.
امروز یه کمی از فیلم you hurt my feelings رو دیدم. خوب بود. شاید تا شب بقیه اش رو ببینم. من گاهی یه فیلم رو در عرض یه هفته میبینم،،میلیو حرصش میگیره از این کار.
یکی از مقولاتی که تازه باهاش آشنا شدم، پیاز داغ آماده ست. اساسا غذاهایی که من میپزم خیلی پیاز داغ لازم نیستن و هیچوقت نیازش رو حس نکرده بودم ولی چند روز پیش آش رشته پخته بودم و چون یه کمی سرماخورده طور بودم، گفتم بهتره پیاز داغ درست نکنم و آماده بخرم. خریدم و ریختم توی آش و چقدر خوب شد. یعنی طعمش با آش های همیشگی صد درجه فرق کرد. حالا یه کمی ازش مونده بود و دیروز که داشتم عدسی میپختم،،ریختم توی عدسی و طعم اونم خیلی خیلی بهتر از حالت عادی شد . الانم شوق دارم برم خونه عدسی خوشمزه بخورم و دوست نابغه من ببینم.
حالا این پیاز داغ منو متوجه یه نکته عمیق تر کرد. اینکه چه چیزهایی در دنیا هست که ما نمی‌شناسیم و تجربه نکردیم و میتونن طعم بهتری به زندگیمون بدن. بخش عینی و فیزیکی مثلا همین پیاز داغه یا هواپز که من تا وقتی نداشتم خب کمبودی توی زندگی حس نمیکردم ولی وقتی خریدم دیدم چقدر از همه نظر واسم بهتر شد. جز این چیزها، خیلی احساسات، افکار، مشاهدات و ... هم هست که هنوز نمی‌شناسیم و تجربه نکرده ایم ولی میتونن زندگیمون رو بهتر کنن. واسه همین من شعارم اینه که ذهنت رو روی هر چیز جدیدی باز کن؛ چه اون چیز جدید پیاز داغ باشه چه یه مکتب فکری جدید یا سبک زندگی متفاوت.
.
یکی از کارهایی که جدیدا انجام میدم و خیلی برام لذت بخشه اینه که توی اداره وقتی واسه خودم چای یا قهوه میریزم، یه پلی لیست موسیقی کافه ای هم میذارم و هدفون توی گوشم میذارم. قشنگ انگار توی کافه ام.
.
همکارم پسر بیست ساله اش توی تصادف فوت شده. امروز بعد از بیست روز اومده بود اداره. هنوز داغش سنگین بود. رفتم دیدنش و نمیدونستم چی بگم. وسط حرفاش میگفت تنها چیزی که فهمیدم از این اتفاق، اینه که فقط در لحظه زندگی کنم. معلوم نیست دو دقیقه دیگه چی میشه. میگفت پسرم ده دقیقه از خونه بیرون رفت با دوستش، توی خیابون پشت خونه مون درجا توی تصادف کشته شد.
.
دارم دوست نابغه من میبینم.
.
امروز یادم افتاد وقتی بچه بودم یه نقشه قدیمی به دیوار اتاقمون بود. بعد بالای دریای خزر رو نوشته بود: اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی. یادمه عجیب ترین و بی معناترین کلمه بود برام.
.
ظهر تو اداره ساندویچ هات داگ سفارش دادم. بی مزه بود خیلی. فقط سنگین شدم بیخودی و به کارام نرسیدم.
تا اینجای امروز را به تمیزکاری گذرانده ام. خیلی جاها شلوغ و به هم ریخته شده بود. کشوی پشت آینه پر از لاک و رژ و کرم و اسپری و چیزهایی بود که حداقل یک سال استفاده نکرده بودم، همه را جمع کردم و فقط وسایلی را که به صورت جاری استفاده میکنم نگه داشتم. خیلی خلوت و خوب شد.
بعد که موتورم روشن شده بود، رفتم سراغ کشوی لباس ها. کشوی شلوارها مخصوصا خیلی به هم ریخته بود و طوری شده بود که اصلا کشو به زحمت بسته میشد. مرتب کردم و لباس‌های تابستانی را جمع کردم. کلا اوضاع اتاق خلوت و مرتب شد.
البته الان منتظرم جارو شارژی شارژ شود و زیر تخت را جارو بزنم.
کلا این یکی دو هفته نطم زندگیم خیلی گم شده بود. تقریبا هر روز بعد از اداره شروع میگردم به پرخوری و گشتن در ریلز اینستاگرام. یعنی عملا به بطالت میگذروندم. البته انصافا خسته ام بعد از اداره ولی خب شرایط زندگیم همینه و نمیشه به خاطرش، هر روز سلامت روح و جسمم رو به خطر بندازم. واسه همین خونه و اتاقم خیلی شلوغ شده بود و همه برنامه هام از دست رفت،دو تا آلارم هم دیروز گرفتم که متوجه شدم دارم نطم رو از دست میدم. اول اینکه دیروز توی اداره وسط ساعت کاری شارژ ساعتم تموم شد یعنی اینقدر حواس پرت بودم که علی رغم هشدارهای ساعت، نزده بودمش به شارژ و دوم اینکه دیشب دلم نودل میخواست و دیدم نداریم، یعنی لیست خرید ننوشته بودم و حواسم به موجودی خوراکی‌های خونه نبود.
خب حالا اینا دو تا مورد کوچیکن و بحرانی نیستن ولی هشدار بود که بفهمم دارم بی نطم جلو میرم.
واسه همین نشستم دیدم دارم دچار اعتیاد اینستاگرام میشم. به دلایلی نمیتونم پاکش کنم ولی خب حتما میتونم مدیریتش کنم . نمیگم به جاش برم اتم بشکافم ولی چار تا تفریح و استراحت درست حسابی که میتونم بکنم. کلی کتاب هست که دوست دارم بخونم، کلی فیلم و سریال هست که دوست دارم ببینم، قدم بزنم و ...
واسه همین امروز میز تحریرم رو هم مرتب کردم. یعنی آماده شد که بتونم راحت روش کار کنم و کتاب بخونم و نقاشی بکشم و بنویسم و ... (یعنی سخت افزاری رو برای خودم فراهم کنم که به زندگیم نظم بده)
کلی کاهو شستم که واسه سالاد درست کردن آماده داشته باشم. میخوام عدسی هم درست کنم برای طول هفته.
.
این هفته توی اداره چالش داشتم و خیلی انرژی روحی هدر دادم. رفتارهای نیسی واقعا آزاردهنده شده. نمیدونم شاید راه درست اینه که به مدیر بگم و جامو عوض کنه. البته این کار هم حواشی خودش رو داره. کلا هر نوع تعامل با این آدم هزاران حاشیه به همراه داره و متاسفانه آبروت رو هم میبره. شاید هم راه درست ایگنور کردن صد در صدیش باشه. یعنی دیگه تلاش نکنم رابطه مون خوب بشه. واقعا گیر افتادم. دیروز میگفت تو وسایل منو برداشتی!!!!
.
الان باید پاشم گوشیم رو بزنم به شارژ. میخوام واسه نماز ظهر برم مسجد. پنجشنبه ها یه شبانه روز نماز قضا میخونن. برنامه ام اینه هر هفته حداقل سه روز نماز قصا بخونم.