توی مسیر برگشت از اداره، اپیزود روح انگیز سامی نژاد رو از پادکست رادیو تراژدی گوش میکردم. اولین بازیگر زن ایرانی مسلمان بوده که توی فیلم دختر لر بازی کرده و به دلیل همین پیشرو بودن، خیلی مورد آزار جامعه قرار گرفته. خودم دل گرفته بودم و بدتر هم شدم. من خودم هم یه دوره ای در معرض قضاوتهای نابجای جامعه اطرافم قرار گرفتم و خیلی آسیب دیدم. هرگز اون آدمهایی رو که بهم تهمت زدن نمیبخشم.
خلاصه توی این پادکست، میگفت این خانوم که دیگه خیلی خسته شده بود، رفت و خودش رو گم و گور کرد و سالها کسی ازش خبر نداشت. این دقیقا همون چیزیه که میخوام، یه روزی برم و گم و گور بشم.
ولی خب در حال حاضر نه تنها گم و گور نیستم بلکه دو دقیقه دیگه حجلسه مجازی داریم و اتفاقا منم توی جلسه باید گزارش کار بدم.