از عملکرد خودم در این روزها راضی بوده ام
قدم های مورچه ای رو جدی گرفته ام.
خوشحالم که دارم میرم خونه perfect days ببینم و آش رشته بخورم.
.
یه چیزی که این روزا خیلی توی ذهنم میاد و به افکارم نطم میده اینه که با خودم میگم: هر دوره زندگی مقتضیاتی داره، فرصت هایی رو ایجاد میکنه و محدودیت هایی رو برای آدم درست میکنه. مهم اینه که هر دوره زندگی (و البته حتی هر لحظه) رو با تمام مقتضیاتش زندگی کنی.
معتقدم در عین داشتن هدف و برنامه و چشم انداز بلند مدت، باید روزانه زندگی کرد. امروز اگه فرصت داری کتاب بخون، اگه فرصت داری پیاده روی کن، فکر نکن خب من در چشم انداز بلند مدت باید هر روز بتونم نیم ساعت کتاب بخونم. الان وقت هست انجام بده
آفرین به اراده شما. گاهی نوشتن برنامه گریزی از اجرا کردنشه
آره دقیقا همینطوره.
خیلی وقتها باید فقط انجام داد