گوشه ای از آن خود

دیروز وقت فیشال گرفته بودم. از اواسط بارداری تا همین الان حس میکردم پوستم خیلی خشک شده و واقعا نیاز به رسیدگی داره. بعد جالبه که تقریبا همه محصولات پوستیم یعنی فوم شستشو و میسلار و این چیزا تموم شده بود یا تاریخش گذشته بود و نمیخریدم تا برم فیشال. فقط یه آبرسان داشتم که گاهی میزدم. خلاصه دیروز رفتم و چقدر عالی بود. یه محیط خیلی خیلی آرامش بخش و زیبا بود و خانومی که این کار رو انجام می‌داد هم بسیار دلنشین بود و اونقدر دنیا کوچیکه که آشنا دراومدیم و کلی حرف مشترک پیدا کردیم. خلاصه که صد برابر بیشتر از فیشال، از حضور در اون محیط لذت بردم. یه سری محصول هم بهم معرفی کرد که ایرانی باشن و به راحتی گیر بیان و خوب هم باشن‌ . از همون داروخانه زیر اون ساختمون، یه فوم شستشو خریدم. 

کارم حدود سه ساعت با مجموع زمان رفت و برگشت طول کشید. گل پسر در این مدت کجا بود؟ پیش پدرش.

امروز در زمانی که گل پسر خواب بود،،رفتم قفسه محصولات پوستیم رو توی حموم مرتب کردم و قفسه رو دستمال کشیدم و شامپو و فوم جدیدم رو گذاشتم اونجا. خیلی حس خوبی بهم دست داد. 

بعد هم کمد لباس‌های گل پسر رو مرتب کردم و لباسهایی رو که دیگه اندازه اش نبود جمع کردم. 

این وسط میخوام واسه خودم یه گوشه دنج درست کنم. دقیقا احساس میکنم که همون چیزی که ویرجینیا ولف راجع به اتاقی از آن خود درباره زنها میگه، برای منم اتفاق افتاده. خب تا قبل از تولد گل پسر، من اغلب اوقات کارهام رو توی اتاق ایشون انجام میدادو یه جورایی خلوتگاه من بود ولی الان که اتاق به خودش اختصاص پیدا کرده، من تقریبا جای مشخصی توی خونه ندارم. کتاب‌ها و لپ تاپم رو میذارم کنار کاناپه. حالا میخوام میز تحریرم رو که اومده گوشه هال (خدا رو صد هزار بار شکر که براش روی دیوار مشتری پیدا نشد) دوباره فعال کنم و کتابهام رو اونجا بذارم و قهوه سازم رو هم مجددا راه بندازم و بذارم روی میز تحریرم و شمعهام رو بذارم اونجا . البته الان یه سری وسیله روی میزه که باید خالی کنم. 

خب همین کارها و همین فکرها انرژی خیلی خوبی بهم میده.

البته یه روی ناراحت کننده هم ورای این چیزا هست. چشم گل پسرم از دیروز قی میکنه و نگرانشم. برای فردا از دکترش وقت گرفتم که ببرمش. صبح هم گریه کردم براش. ولی چه میشه کرد؟